Stel je bent een hobbyzangeres. Je hebt een zanglespresentatie in het lokale theater. Je koos zorgvuldig een liedje uit dat bij je past, je hebt weken geoefend, je voelt het liedje tot in je tenen, kocht een kekke jurk en wordt dan geconfronteerd met een pianist die te langzaam speelt en akkoorden misgrijpt. Signalen naar haar komen niet aan, maar de spot is op jou gericht.
Gisteravond keek ik deze video terug en realiseerde me, dit is het leven. Zelf kun je denken op alles voorbereid te zijn, maar je hebt te maken met anderen en teveel onzekerheden om de uitkomst te kunnen voorspellen. Deze speling is de grootste hobby van het lot en daarom liet ik bij dit optreden op een gegeven moment los. Ik had een verhaal te vertellen en niets of niemand kon me nog tegenhouden.
Uiteindelijk klonk er applaus en was het publiek, met mij, geraakt. Het was een belangrijke les om vooral bij mezelf te blijven. Te geloven in wat ik te geven heb en me niet af te laten leiden door een omgeving op wie je niet altijd kunt bouwen.
Vertrouwen in jezelf. Stop dat vooral in je rugzakje, want hemel, wat heb je dat vaak nodig in dit mallotige leven.